هر سال در ایالات متحده آمریکا حدود 30 هزار مرگ به خودکشی نسبت داده می شود. (30232 مرگ در سال 1989) این رقم نشان دهنده خودکشی های موفق است.
در بین ملل مختلف عیار خودکشی از رقم بالای 25 درصد هزار در ممالک اسکاندیناوی، سوئیس و ... تا ارقام پائین تر از 10 درصد هزار و در اسپانیا ، ایتالیا و مصر و هلند تفاوت می کند.
تقریباً 95% بیمارانی که اقدام به خودکشی یا خودکشی می نمایند ، نوعی بیماری روانی مشخص دارند.
خطر خودکشی بیماران روانی 3 تا 12 بار بیشتر از افراد غیر بیمار است. میزان خطر بسته به سن، جنس تشخیص وضعیت بستری یا سرپائی تفاوت می کند. در بیماران روانی مرد و زن که زمانی در بیمارستان بستری بوده اند ، به ترتیب 5 و 10 بار خطر خودکشی بیشتر از گروه هم سن در جمعیت کلی است. خطر خودکشی در نخستین هفته بستری شدن در هر دو جنس بالاترین میزان را دارد. سه تا پنج هفته پس از بستری شدن خطر خودکشی به حد خطر در کل جمعیت پائین می آید.
تجربه به پرستار خواهد آموخت که کناره گیری ، حزن، ناامیدی و یأس و بالاخره فرورفتن در افکار انهدام خویشتن را چگونه تشخیص دهد و قبل از اقدام به خودکشی پیشگیری نماید.
علل احتمالی اقدام به خودکشی
خلق افسرده، احساس بی ارزشی، خشم به درون ریخته شده، وجود من برتر تنبیه کننده و احساس گناه غیر منطقی، شکستهای متعدد« درماندگی آموخته شده» احساس طردشدن توسط افراد حائز اهمیت، تعبیر نادرست از واقعیت ها، استفاده از ایما و اشارات مبنی بر خودکشی و یا ببازی گرفتن دیگران و ...
ویژگیهای تعیین کننده رفتار (علامت های احتمال مشهود اقدام به خودکشی) در بیمارانی که قصد اقدام دارند:
1- گفته های مستقیم و غیرمستقیم مبنی بر تمایل به خودکشی
2- سابقه اقدام به خودکشی در گذشته3- داشتن طرح و وسیله خودکشی
4- انجام کارهای مربوط به خاتمه یافتن زندگی مانند وصیت نامه نوشتن، بخشیدن مال و اموال
5- رفتار مبنی بر خودتخریبی
6- بیان گفته هایی که دلالت براز دست دادن امید جهت بهبود موقعیت های زندگی می کند.

مداخلات منطقی
1- مستقیماً، از بیمار بپرسید آیا درباره از بین بردن خود فکر کرده است؟ اگر جواب مثبت بود در مورد نقشه اش بپرسید و بپرسید آیا وسیله ای برای انجام آن دارد؟ اگر بیمار طرحی را تدوین کرده باشد و وسیله اجرای آن را داشته باشد خطر خودکشی در حد قابل توجهی افزایش می یابد.
2- رفتارهای خودکشی از جمله بیانهای کلامی مانند «می خواهم خودم را بکشم» دیگر مادرم نگران نخواهد بود و رفتارهای غیرکلامی مانند بخشیدن مال و اموال و خلق متغیر را مورد مشاهده قرار دهید، بیمارانی که قصد خودکشی دارند غالباً به رفتاری که احتمالاً انجام خواهند داد اشاره می کنند، اشاره و راهنمائی ممکن است بسیار جزئی باشد و نیاز به مهارتهای پرستاری در امر بررسی و شناخت داشته باشد.
3- محیط امن برای بیمار بوجود آورید کلیه وسائل خطرناک (اشیاء تیز، کمربند، کراوات، وسائل شیشه ای و ... ) را از اطراف او دورکنید.
4- به بیمار تعهد شفاهی مبنی بر آسیب نرساندن به خود برای مدت زمانی خاص را منعقد کنید. پس از پایان آن، تعهدی دیگر ببندید و به این کار ادامه دهید. بحث در مورد احساسات مربوط به خودکشی با فردی قابل اعتماد تا حدودی احساس راحتی برای بیمار فراهم می آورد. بستن تعهد موضوع را آشکار کرده و تا حدودی مسئولیت سلامت بیمار را برعهده او
می گذارد. نگرشی حاکی از قبول بیمار به عنوان فردی ارزشمند را به وی منعکس کنید.
5- بیان احساسات صادقانه را تشویق کنید، از طریق بحث و گفتگو بیمار را در کشف امید به زندگی خود یاری دهید.
6- به بیمار اجازه دهید احساسات خصمانه خود را تا حدی مناسب ابراز کند و راه مشی جهت تخلیه خصومت برای او فراهم کنید. به بیمار کمک کنید تا منبع اصلی خشم را پیدا کرده و به کشف مهارتهای انطباقی و سازشی، برای زمانی که از بیمارستان خارج می شود بپردازد ، فرد ممکن است خشم به درون ریخته شده خود را بصورت خودکشی تخلیه کند. چنانچه این خشم در محیطی عاری از تهدید بیان شود،بیمار ممکن است بتواند این احساسات را بدون توجه به ناراحتی که ایجاد می کند تحمل کند.
**********************************
1- مروری بر پرستاری روانی تألیف دکتر دنا اکوتیلا
Dena a conant a qutila
مترجمان :
دکتر محمد حسین فرجاد و خانم اقدس دواچی
ناشر : دفتر تحقیقات و انتشارات بدر
چاپ اول 1363
2- تشخیص های پرستاری در پرستاری روانی، مری سی تاوشند مترجم اقدس دواچی